09.12.2014

[Czytelnicy nadesłali] Przygody Pandarena w Krainie Czarów

Dostajemy od was sporo wiadomości – wysyłane są różnymi drogami i w różnym celu. Na przykład od niejakiej Lady Daventry otrzymaliśmy wrażenia z piątego dodatku do World of Warcraft – Warlords of Draenor. Dajcie znać, jak wam się podobają!

Na początku był chaos. I nie mówię tu o tym co zobaczyłam po przejściu przez portal. Wcale nie chodzi mi o przemykanie pomiędzy walczącymi w Dżungli Tannan, nie o cudowne ujście z życiem z „paszczy lwa”, czy o szaleńczą ucieczkę na statki. Nie. Mówię o chaosie, który ujrzałam w Lunarfall w Shadownoon Valley (w przypadku hordy jest to Firefrost Ridge), w miejscu, które miało być docelowo siedzibą mojego garnizonu. Setki graczy – w tym moi ulubieni na mamutach, zasłaniający swoimi rozmiarami i liczebnością quest givera – i lag, o, przepraszam, LAG. Najpierw znikał obraz, potem zamierał, a potem nagle pojawiały się kolejne postacie.

Kiedy po godzinie udało mi się zrobić i oddać cztery (!) questy, wreszcie mogłam wprowadzić się do garnizonu. Hurra… nie. Setki graczy, wieszający się serwer i żadnej możliwości kontynuowania gry, chyba, że ktoś jest masochistą z cierpliwością szachisty. Na swoją cierpliwość nie narzekam, ba, wręcz się nią czasem szczycę, ale tego było dla mnie za wiele. Pierwszy kontakt z Warlords of Draenor zakończył się wyłączeniem komputera i wymruczeniem nieparlamentarnych słów pod adresem Blizzard’a, który miał 10 lat na to, żeby jakoś opanować takie sytuacje. Później okazało się, że współwinnym był atak DDoS, a nasz gigant MMO robił wszystko, by usterki usunąć, pracując nad problemami technicznymi 24/7. W końcu się udało! Tu warto nadmienić, że szefostwo Blizzarda przeprosiło, pokajało się i podarowało każdemu graczowi, który w dniu premiery WoD miał aktywny abonament, aż 5 darmowych, dodatkowych dni grania.

Jak więc wspomniałam, mimo, iż na początku był chaos, to jak już wióry opadły, mogłam wrócić i zacząć rozsmakowywać się w nowym dodatku. Oczekiwania miałam dość wygórowane, a to pewnie dlatego, że – jak się ostatnio okazuje – jestem jedną z niewielu osób naprawdę zachwyconych Mists of Pandaria. Nowy dodatek jednak nie zawodzi, a możliwe, że podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej. Jako pierwsze rzuca się w oczy mocno podrasowana grafika, a zwłaszcza modele postaci, które przy świetnie wykreowanych i animowanych Pandarenach wyglądały do tej pory jak ubodzy krewni.

Tu warto wspomnieć, że jeśli ktoś nie będzie zachwycony swoją nową twarzą, może ją za drobną opłatą zmienić w Barber Shop’ie – i tak oto chirurgia plastyczna dotarła do Azeroth. Drugą sprawą jest drastyczne odchudzenie statystyk i pozbycie się wielu zaklęć lub umiejętności. Na całe szczęście, mój monk za bardzo na tym nie ucierpiał, więc nie musiałam uczyć się na nowo. Zajrzałam jednak do książki czarów mojej szamanki i tam już jest trochę gorzej.

Po trzecie, NARESZCIE minerały, rośliny i inne mogą być pakowane aż po 200 sztuk, a pasywne przedmioty z questów nie zajmują miejsca w torbach.

Pomniejszych zmian jest mnóstwo ale ja chciałabym wspomnieć o czymś wielkim, o czymś super, o GARNIZONACH. Garnizony to największa nowość WoD’a. Każdy gracz dostaje na własność i pod opiekę mała osadę, którą można rozbudować. W całym Draenorze zbieramy garnizonową „walutę” w postaci garrison resources oraz co jakiś czas zdobywamy (bądź kupujemy) plany kolejnych budynków. Co ciekawe, opcji rozbudowy jest sporo (podzielone na budynki duże jak np. baraki, średnie jak tartak i małe odpowiadające profesjom), ale nie można postawić wszystkiego. Wymaga to trochę pomyślunku, bo podczas gdy wiadomo, że jako leatherworker, postawię sobie garbarnię, żeby zyskać stały dopływ świeżych skórek, to wybór pomiędzy tartakiem a tawerną nie jest wcale taki oczywisty. Ja wybrałam tę drugą opcję, ponieważ bardzo cieszyła mnie możliwość darmowego pozyskania nowego „zwolennika” raz na tydzień.

Kim są zwolennicy czy też raczej Followers? To postacie NPC, które rekrutujemy na całym kontynencie, a później z poziomu garnizonu wysyłamy na misję, levelujemy, czy zabieramy ze sobą w roli ochroniarzy. Każdy Follower ma dwie, trzy lub cztery (w zależności od „jakości”) cechy/umiejętności specjalne, w tym także zdarza się i taka odpowiadająca profesjom, a to z kolei pozwala przypisać delikwenta do odpowiedniego budynku i chociaż na misję on już nie wyruszy, to my zyskamy bonusowe surowce!

Wizualnie Draenor prezentuje się przepięknie i bardzo zróżnicowanie: od zielonych łąk i lasów Shadowmoon Valley, przez lodowce i śniegi Frostfire Ridge, dżunglę i pustkowia Gorgrond, przepiękny i jesienny, ale też targany wojną Talador, ponure, groźne ale fascynujące Spires of Arak, bogaty w faunę i florę, olbrzymi Nagrand, dziką Tannan Jungle, czy też raj dla fanów PvP wyspę Ashran. Każda kraina jest wyjątkowa, stworzona z dbałością o szczegóły, ma swój charakter, specyficzny klimat i co najważniejsze – żadna z nich nie jest nudna ani monotonna.

World of Warcraft zawsze zawieszał poprzeczkę wysoko jeśli chodzi o ścieżkę dźwiękową, ale to co dotarło do moich uszu w Draenorze, to prawdziwe mistrzostwo świata. Nie ma się co rozpisywać, tylko trzeba posłuchać, bo słowa i tak nie są w stanie oddać wielkości tych utworów.

Jeśli chodzi o poziom trudności – mój pandaren w swoim warforged heroic ekwipunku przebiegał przez kolejne krainy z cwanym uśmieszkiem na pysku (swoim i moim też), który nieco zastygał w instancjach (są wymagające), w rekordowym tempie dobijając do 98 poziomu i mając na koncie zero śmierci i pewnie sodówka uderzyłaby mi do głowy, gdyby nie Nagrand. Pierwsze spotkanie z tą krainą i zuchwały atak na trzy Meadowstompery zakończył się bardzo szybkim zgonem. Moim. A potem było już tylko gorzej. Ostatnie dwa poziomy przypomniały mi gdzie moje miejsce, nauczyły pokory i kazały schować ten cwaniacki uśmieszek. I bardzo dobrze, bo po osiągnięciu „setki”, kiedy odblokowały się nowe podziemia i daily quest w garnizonie, czekałaby mnie brutalna pobudka – bywa naprawdę trudno.

Tyle mogę powiedzieć po pierwszym tygodniu grania, chociaż na pewno coś pominęłam, a mnóstwa rzeczy jeszcze nie odkryłam. Co jednak wiem na pewno: Warlods of Draenor to w istocie dobry dodatek (ilość subskrybentów właśnie przekroczyła 10 milionów!), a sam World of Warcraft nie dość, że nie umarł, to w dodatku świętuje swoje 10. urodziny w chwale i w glorii. For Azeroth i do zobaczenia w Draenorze.

Lady Daventry

[spikain: I jak się podobało? W nowym numerze CD-Action będzie recenzja gema i dwie minirecenzje, bo opinie na temat Warlords of Draenor były różne]

Czytaj dalej

14 odpowiedzi do “[Czytelnicy nadesłali] Przygody Pandarena w Krainie Czarów”

Dawid „spikain” Bojarski 9 grudnia 2014 o 15:50

Dostajemy od was sporo wiadomości – wysyłane są różnymi drogami i w różnym celu. Na przykład od niejakiej Lady Daventry otrzymaliśmy wrażenia z piątego dodatku do World of Warcraft – Warlords of Draenor. Dajcie znać, jak wam się podobają!
Gavriel6 9 grudnia 2014 o 16:50

Lagi w krainach czy miastach, ćwoki na mountach zasłaniające NPC-ów… nihil novi. Wystarczy przypomnieć sobie Isle of Quel Danas, albo Trial of the Crusader. Niestety, pewne rzeczy się nie zmieniają mimo upływu lat (chociaż są i tacy, którzy traktują to jako pozytyw).
taz195 9 grudnia 2014 o 17:16

Tekst bardzo fajny, czytałem go z przyjemnością. Aż chce się wrócić do Azeroth.
Uplink 9 grudnia 2014 o 17:43

@Gavriel6 – po prostu muszę zadać Ci to pytanie: a Ty traktujesz to jako negatyw 🙂 ? Nigdy nie grałem w WoW’a, nurtuje mnie pewne pytanie – czy nowi gracze mają możliwość normalnego zapoznania się z fabułą wcześniejszych części/dodatków? Czy już nikt nie może do tego wrócić?
kumpel33333 9 grudnia 2014 o 18:02

@Uplink|Nie ma do czego wracać. Treści misji są banalne i rzadko wnoszą coś do fabuły . Dopiero w WoDzie widać, że o czymś to jest. Jak kogoś interesuje fabuła to lepiej zrobi grając w Warcrafta, a resztę wiedzy uzupełni przez strony typu wiki (są też po polsku).
Veldrim 9 grudnia 2014 o 18:58

Komiks internetowy który od lat przeglądam też poruszył wątek followersów: |http:www.darklegacycomics.com/467
Gavriel6 9 grudnia 2014 o 19:04

@Uplink|To było zabawne przez 2-3 razy, jak na to patrzyłem z boku. Jak za 4 i 5 razem chciałem po prostu oddawać questy albo kupić rzeczy – to było po prostu wkurzające.
SiopeR 9 grudnia 2014 o 20:03

@Uplink|Miejscówki z classica w cataclysmie zostały odświeżone i teraz questy irobi się z przyjemnością, o Pandarii i Draenorze nie wspominając. Polecam przeczytać książki, zagrać w Warcrafy RTS i wtedy siąść do WoWa, coś pięknego 😉
KafarPL 9 grudnia 2014 o 20:34

Minus WoW’a jest taki że wydając kolejną część jako MMO Blizz zarżnął RTS’owe Warcrafty. Czyli Warcrafta 4 raczej nigdy nie zobaczymy
Kaparo 9 grudnia 2014 o 22:14

@KafarPL cóż niestety ale w tej chwili dużo bardziej popularniejsze są gry multi niż single więc tok myślenia Blizzarda wcale nie dziwi. Zrobili świetną grę więc dalej drążą temat.
kqmil 10 grudnia 2014 o 03:39

jak szybko w wowie levelować? trochę już pograłem i po jakiś 3 dniach mam 13 level.|Powiem szrzecze że od dwóch dni mój level od 7 do 13 zmienił się nieznacząco.|Więcej ubijąc wrogów??
myszak 10 grudnia 2014 o 06:36

@kqmil|Rób questy. Sporo expa leci za oddawane zadania, przy okazji zabijasz stwory, a już zaraz będziesz mógł jeszcze w tym samym czasie szukać instancji w której nie dość że leci szybciej doświadczenie przez silniejsze stwory, to jeszcze zawsze masz zadania do zrobienia i niebieskie itemki.
myszak 10 grudnia 2014 o 06:40

@Uplink|Można się zapoznać z zadaniami z fabułą z poprzednich dodatków, czasami lekko zmodyfikowaną przez kolejne, które wyszły. Inna sprawa, że fabuła pomimo że ta reprezentująca dany dodatek może często jest fajna, to jednak ciężko się nią cieszyć brnąc przez setki zadań fabularnie miałkich. Np fabuła pandari przy robieniu pandy mi się bardzo spodobała. Wilkołaki i gobliny czasami mnie cieszyły, czasami irytowały i nudziły. Lich King za to podczas robienia death knighta fabularnie mnie zaspokoił ;]
MasterofWar 10 grudnia 2014 o 12:00

@kqmil |Ja przy pomocy opcji Recruit A Friend dostałem z kolega exp x3 i w 3 dni ( grajac po ~5h )wbilem 60, od 15 lvl nie robiac normalnego questa tylko siedzac w instach bez przerwy 🙂