17.12.2014

[Kalendarz adwentowy cdaction.pl] Dzień siedemnasty

Powrót do serii z dzieciństwa bywa bolesny. Zwłaszcza kiedy jednym z najważniejszych wspomnień jest młodzieńcze pragnienie przygody – coś, co w życiu dorosłym... a, do diabła z suspensami i niespodziankami. Ja będę mistrzem, prawdziwym mistrzem, historii nowy rozdział napiszę!

Nie wiem, jak Game Freak to robi. Nawet pomijając fakt, że każdymi kolejnymi Pokemonami ani nie odkrywają Ameryki, ani nie wynajdują koła. Ich seria to książkowy wręcz przykład ewolucji, w prawie każdym możliwym aspekcie. Rewolucji po prostu nie ma.

A jednak, jakimś cudem, zarówno Pokemon Y, jak i Omega Ruby, potrafią pochłonąć mnie całkowicie. To coś, czego nie udało się osiągnąć przy Platinum ani przy Black. Jestem mniej więcej dwa razy starszy niż główny bohater gry o łapaniu kieszonkowych mutantów, a po położeniu palców na przyciskach 3DS-a powiekszają mi się źrenice i z ust cieknie mi ślina. Na twarzy wypisane mam wielkie, kolorowe „PRZYGODA”. Przy współczesnych grach – nieważne, jak dobrych – już praktycznie tego nie doświadczam.

Piszę o tym nie dlatego że chcę wam opowiadać o tym, jak gra dla dzieci odmłodziła starca, a dlatego że zbliżone lub wręcz identyczne sygnały otrzymuję od znajomych. Pokemon Omega Ruby jest odświeżoną grą sprzed ponad dekady, już wtedy dość archaiczną i podążającą według schematu, który praktycznie nie zmienił się od 1996 roku. Graficznie nie stoi nawet dziesięć półek niżej niż to, do czego jesteśmy dziś przyzwyczajeni. Mimo to jest niebywale świeża i „dzisiejsza”. Koniecznie dajcie jej szansę – nieważne, czy graliście już kiedyś w Pokemony, czy nie. Nieważne, czy macie 10, czy 50 lat. To jedna z tych serii, które potrafią te same emocje wywołać u dzieci i staruszków. I nie mam zielonego pojęcia, jakim cudem.

Czytaj dalej

3 odpowiedzi do “[Kalendarz adwentowy cdaction.pl] Dzień siedemnasty”

Dawid „spikain” Bojarski 17 grudnia 2014 o 13:58

Powrót do serii z dzieciństwa bywa bolesny. Zwłaszcza kiedy jednym z najważniejszych wspomnień jest młodzieńcze pragnienie przygody – coś, co w życiu dorosłym… a, do diabła z suspensami i niespodziankami. Ja będę mistrzem, prawdziwym mistrzem, historii nowy rozdział napiszę!
Veldrim 17 grudnia 2014 o 14:16

Ja narazie męcze Pokemon Black, potem pewnie w miarę możliwości bedę próbował starsze generacje i Black 2, mój DS czyta nawet karty z GBA to możliwości są. Nowsze dopiero jak skołuje 3DSa, ale ponoć maja mało nowych pokemonów
Sakurazuka 17 grudnia 2014 o 15:18

Veldrim – mało, ale za to gra się w nie o wiele przyjemniej. A OR/AS to już w ogóle miodzio. Szczególnie niezapomniany Delta Arc.